മനോരമയും ചിത്രവിവാദവും

മനോരമയുടെ ചിത്രവിവാദത്തെക്കുറിച്ചു പ്രതികരണങ്ങൾ പലതു നടത്തിയെങ്കിലും ഈ ദിവസങ്ങളിലെ ചില കുറിപ്പുകൾ കണ്ടപ്പോൾ ഒരിക്കൽക്കൂടി പ്രതികരിക്കണമെന്നു തോന്നി. ഇപ്പോൾ ചില കലാസ്വാദകർ ആ ചിത്രത്തിന്റെ കലാപരമായ മൂല്യത്തെക്കുറിച്ച് വാചാലമായി അതിനെതിരെ പ്രതികരിക്കുന്നവരെ വളരെ പുച്ഛത്തോടെ ആക്ഷേപിക്കുന്നത് കാണുന്നു. ആ ചിത്രത്തിന്റെ രചനയ്ക്ക് ആധാരമായ മാതാഹരിയുടെ ചരിത്രം വിവരിച്ചുകൊണ്ടും ഡാവിഞ്ചിയുടെ ചിത്രത്തിനു ഒരു കലാകാരൻ നല്കിയ ആവിഷ്ക്കാരത്തെക്കുറിച്ച് ക്രിസ്ത്യാനികൾ എന്തിനു വികാരംകൊള്ളുന്നു എന്നുചോദിച്ചുകൊണ്ടുമാണ് പ്രധാന തെറിവിളി. അക്കൂട്ടത്തിൽ കർത്താവിനെപ്പോലെ ശത്രുക്കളെ സ്നേഹിക്കുകയും ദ്രോഹിക്കുന്നവരോട് ക്ഷമിക്കുകയും ചെയ്യുന്നില്ലെങ്കിൽ എന്തു വിശ്വാസമാണ് നിങ്ങൾ പുലർത്തുന്നത് എന്ന ആക്ഷേപവും.
ഒറ്റക്കാര്യം മാത്രം ചോദിച്ചുകൊള്ളട്ടെ. ക്രിസ്തുവിന്റെ അന്ത്യത്താഴത്തിന്റെ ചിത്രം ഇന്ന് സമൂഹത്തിൽ പ്രചരിച്ചിരിക്കുന്നത് അത് ഡാവിഞ്ചിയുടെ ഒരു മാസ്റ്റർപീസ് എന്ന തലക്കെട്ടിലാണോ? ആ ചിത്രത്തിന്റെ മുമ്പിൽ നില്ക്കുമ്പോഴും അതുകാണമ്പോഴും ഒരു സാധാരണക്രൈസ്തവവിശ്വാസിയുടെ ഉള്ളിൽ ഉണ്ടാകുന്ന വികാരം ഡാവിഞ്ചിയുടെ ചിത്രരചനാപാടവത്തെക്കുറിച്ചുള്ള അത്ഭുതമാണോ? ഈ ചിത്രത്തിനെതിരെ പ്രതികരിച്ചവരോട് പുച്ഛം പ്രകടിപ്പിക്കുന്നവർ ഒരു കാര്യം ചെയ്യുമോ? ഈ വിവാദചിത്രത്തിന്റെ ഒരു കോപ്പി സ്വന്തം അമ്മയെ ഒന്നു കാണിച്ചിട്ട് അതിനേക്കുറിച്ച് എന്താണഭിപ്രായം എന്നു ചോദിക്കുക. അമ്മ അതു കണ്ടിട്ട്, ‘കൊള്ളാലോ മക്കളെ, എത്ര മനോഹരമായ ഒരു കലാരൂപം’ എന്ന് അഭിപ്രായം പറഞ്ഞാൽ, അങ്ങനെ പറഞ്ഞാൽമാത്രം നിങ്ങളുടെ പുച്ഛത്തിന് അർത്ഥമുണ്ട്. ഒരുപക്ഷെ കലയുടെ ആവിഷ്ക്കാരത്തെയും വിശ്വാസത്തിന്റെ അനുഷ്ഠാനങ്ങളെയും ആരോഗ്യപരമായി സമീപിക്കാൻമാത്രം വളർന്നവർക്ക് ഇത് വിശ്വാസവികാരങ്ങളെ സ്പർശിക്കാത്ത ഒരു കാര്യമായി കാണാൻ കഴിയുമായിരിക്കും. എന്നാൽ നമ്മുടെ അമ്മമാരുൾപ്പെടെയുള്ള സാധാരണ വിശ്വാസികൾ മാതാഹരിയുടെ ചരിത്രമോ ഡാവിഞ്ചിയുടെ കൈവിരുതോ അറിയുന്നതുകൊണ്ടല്ല അന്ത്യത്താഴത്തിന്റെ ചിത്രത്തെ നെഞ്ചോട് ചേർത്തിരിക്കുന്നത്. അവരെ സംബന്ധിച്ചിടത്തോളം അത് തങ്ങളുടെ രക്ഷകൻ തന്റെ നെഞ്ച് പിളർന്ന് ശിഷ്യന്മാർക്ക് പങ്കുവച്ചതിന്റെ ഓർമ്മയാണ് നല്‍കുന്നത്. അതുകൊണ്ടുതന്നെ ആ ചിത്രത്തെ വികലമാക്കി എന്ത് അവതരണം നടത്തിയാലും അവരുടെ ഹൃദയം പൊള്ളും. അവർ അതിനോടു പ്രതികരിക്കുകയും ചെയ്യും. അതിന്റെ കാരണം അവർ തങ്ങളുടെ വിശ്വാസാചാരങ്ങളെയും അനുഷ്ഠാനങ്ങളെയും വിശുദ്ധവസ്തുക്കളെയും ആദരവോടെ സമീപിക്കാനും അവയോട് ഉചിതമായി വർത്തിക്കാനുമുള്ള പക്വതയും ബോധവുമുള്ളവരാണെന്നുള്ളതാണ്. അവർക്കങ്ങനെയൊരു ബോധമുണ്ടായിപ്പോയത് അവരുടെ കുറ്റമാണെന്നു മാത്രം പറയരുതേ. ചിലർ ചോദിക്കുന്നു ഇതിനുമുമ്പും ഇതുപോലെ ചിലർ പല ചിത്രങ്ങളെയും വികലമാക്കി അവതരിപ്പിച്ചിട്ടില്ലേ. അന്നൊന്നുമില്ലാതിരുന്ന പ്രതികരണം ഇപ്പോൾ മനോരമ പ്രസിദ്ധീകരിച്ചപ്പോൾ മാത്രം എന്തുകൊണ്ടാണ് എന്ന്. അതുതന്നെയാണ് ഇവിടുത്തെ ഒരു പ്രധാനപ്രശ്നം. ലോകത്തെവിടെയെല്ലാം വിശ്വാസത്തിനു വിരുദ്ധമായ പ്രസിദ്ധീകരണങ്ങളും പ്രതികരണങ്ങളുമുണ്ടാകുന്നു. അതൊന്നും സാധാരണ വിശ്വാസികൾ അറിയുന്നുമില്ല, അറിഞ്ഞാൽത്തന്നെ പ്രതികരിക്കാറുമില്ല. എന്നാൽ മനോരമയെന്ന മാധ്യമത്തിന്റെ മേൽവിലാസത്തിന് അല്പം വ്യത്യാസമുണ്ടല്ലോ. യഥാർത്ഥത്തിൽ തിരുവത്താഴത്തിന്റെ ചിത്രംപോലെതന്നെ കേരളക്രൈസ്തവരുടെ ഹൃദയത്തിൽ ഇടം നേടിയിരുന്ന ഒരു മാധ്യമമായിരുന്നു അത്. കത്തോലിക്കാസഭ ദീപികയ്ക്കുവേണ്ടി വിശ്വാസികളെ സമീപിക്കുമ്പോൾ അവർ പറഞ്ഞിരുന്നത് ദീപികയെ കെട്ടിലും മട്ടിലും മനോരമ പോലെയൊരു പത്രമാക്കിയിട്ട് വരാനാണ്. അപ്പോൾ സ്വന്തം സമുദായത്തിന്റെ പത്രംപോലും വേണ്ടെന്നു വച്ചിട്ടാണ് പലരും മനോരമയെ സ്നേഹിച്ചിരുന്നത്. ഇതിൽകൂടുതൽ ഒരു കാരണംവേണോ വിശ്വാസികളുടെ ഈ പ്രതികരണത്തിന്..??
പിന്നെ ക്രിസ്ത്യാനികൾ എന്ത് അക്രമവും ക്ഷമിക്കാനും സഹിക്കാനും വിളിക്കപ്പെട്ടവരാണെന്നുള്ള ചിന്ത നല്ലതാണ്. എന്നാൽ ക്ഷമയെന്ന പുണ്യം അനീതികളോടും അക്രമത്തോടും പ്രതികരിക്കാതിരിക്കുകയാണെന്നുള്ള പാഠം ബൈബിളിലുണ്ടെന്ന് തോന്നുന്നില്ല. പ്രതികരണങ്ങൾക്ക് ക്രൈസ്തവചൈതന്യം നഷ്ടപ്പെടാതിരിക്കണമെന്നു പറഞ്ഞാൽ അതു ന്യായം. ഈ വിഷയത്തിൽ ഇതുവരെ പലയിടങ്ങളിൽ നടത്തിയ പ്രതികരണത്തിൽ ചില മുദ്രാവാക്യം വിളികളൊഴിച്ച് ഒന്നും ക്രൈസ്തവവിരുദ്ധമായിട്ടുള്ളതായും തോന്നുന്നില്ല. അതുകൊണ്ട് ഈ പ്രതികരണങ്ങളെ ക്രൈസ്തവതീവ്രവാദം എന്നൊക്കെ വിളിച്ച് പൊലിപ്പിക്കരുതേ..
ആ ചിത്രത്തിന്റെ ഉള്ളടക്കത്തിലെ മറ്റു കാര്യങ്ങൾ -സന്യാസിനികളുടെ മാനം, ചിത്രത്തിനു സാത്താൻ ആരാധകരുടെ ആരാധനയോടുള്ള സാമ്യം- തുടങ്ങിയവ പലപ്രാവശ്യം മാധ്യമങ്ങളിൽ ചർച്ച ചെയ്യപ്പെട്ടതുകൊണ്ടുമാത്രം ഇവിടെ പരാമർശിക്കുന്നില്ല.